Urzędowe początki wsi Mielno sięgają 16 grudnia 1817 roku. Wtedy to minister spraw wewnętrznych reskryptem udzielił zgody (opublikowana w 1818 r.) na utworzenie przez niemieckiego właściciela ziemskiego, Zygmunta Ottona von Treskowa folwarku o nazwie Milo. Pierwsze zapiski dotyczące folwarku Milo pochodzą z 13 grudnia 1818 roku i dotyczą narodzin 30 listopada Maryanny Jarzęboskiej. W późniejszym czasie dzisiejsza wieś Mielno przybierała jeszcze inne nazwy – Millo i Milno. Wszystkie nazwy wsi wywodzą się od miejscowości Milow w Brandenburgii, gdzie urodził się Zygmunt Otto von Treskow.
W wieku XIX i w początkach kolejnego stulecia Mielno było niewielką jednostką osadniczą, której liczba mieszkańców systematycznie wzrastała. W 1846 roku w Mielnie było sześć domów i 63 mieszkańców. W 1884 roku wieś tę zamieszkiwało 100 osób w czterech domach. W 1907 roku Mielno składało się z pięciu domów i liczyło 119 mieszkańców. Wiadomo też, że folwark posiadał wtedy 340 hektarów ziemi, 24 konie i 130 sztuk bydła. Ciekawostką jest, że na ziemiach folwarku Milo we wrześniu 1871 roku wykopano gliniany garnek zawierający... około 1200 srebrnych monet. Ich wartość oszacowano na 90 talarów, co w tamtym czasie stanowiło znaczną kwotę.
Spichlerz w Mielnie, datowany na początek XX wieku
Najciekawszą pozostałością po folwarcznej przeszłości Mielna jest spichlerz przy ulicy Poznańskiej, datowany na około 1900-1910 rok. Mniej więcej z tego okresu pochodzą również cztery budynki wielorodzinne w centrum wsi przy ulicy Poznańskiej, a być może też dom rodziny Kasprowiczów przy ulicy Łąkowej, znajdujący się na mapach z lat 30. XX wieku. Mieszkali w nim m.in. Edmund Kasprowicz – uczestnik kampanii wrześniowej w 1939 roku i sołtys Mielna w okresie Polski Ludowej oraz Ludwik Kasprowicz – piłkarz LZS-u Kobylnica w okresie powojennym, wzmiankowany przez niektóre ze źródeł jako jeden z założycieli w 1946 roku LZS-u w Kicinie. To klub znany później w całym kraju, m.in. z działalności na rzecz poprawy bezpieczeństwa dzieci w ruchu drogowym.
Okres Polski Ludowej był dla Mielna czasem dużego rozwoju infrastrukturalnego. W latach 50. nastąpiła elektryfikacja wsi, a w kolejnym dziesięcioleciu powstało połączenie autobusowe z Poznaniem (1968 rok) oraz dokonano utwardzenia drogi w kierunku Poznania (1969 rok). Na przełomie lat 60. i 70. działalność w Mielnie zainicjowała świetlica wiejska, funkcjonująca w formie klubokawiarni jeszcze w latach 90. W 1974 roku z inicjatywy Teofila Kopczyńskiego założony został klub piłkarski LZS Huragan Mielno. Jego graczami byli m.in.: Marek Kopeć, Piotr Kopeć, Ryszard Kopeć, Bogdan Krzewina, Grzegorz Krzewina, Roman Stachowiak, Stefan Mocny, Czesław Sienkowski, Ryszard Sienkowski, Leszek Sienkowski, Sylwester Pietrucha, Ireneusz Matelski, Jacek Szwajkowski i Zbigniew Czerwiński. LZS Huragan uznawany jest za protoplastę Orkanu Karłowice.
Budynek wielorodzinny w Mielnie, datowany na początek XX wieku
Po 1989 roku nastąpił szybki wzrost liczby mieszkańców Mielna, co związane było głównie z rozbudową obszarów zlokalizowanych blisko starej części wsi (m.in. ulice Leśna i Łąkowa) oraz powstaniem osiedla domów jednorodzinnych przy ulicy Akacjowej. W 1995 roku w Mielnie mieszkało 124 mieszkańców, natomiast w roku 2022 ich liczba wynosiła już 263. Za najważniejsze wydarzenia w najnowszej historii Mielna należy uznać: powstanie dwóch sklepów spożywczych, wybudowanie kanalizacji w ramach programu Związku Międzygminnego Puszcza Zielonka, wybudowanie drogi asfaltowej i chodnika na ulicy Leśnej, wybudowanie sieci wodociągowej oraz wybudowanie sieci światłowodowej. Dziś starania mieszkańców Mielna i całego Sołectwa Kliny ukierunkowane są przede wszystkim na powstanie ścieżki pieszo-rowerowej wzdłuż Klinów i Mielna aż do granicy z gminą Swarzędz oraz wybudowanie w Mielnie nowoczesnej świetlicy wiejskiej wraz z infrastrukturą sportowo-rekreacyjną.
Błażej Sienkowski